Vakantie
Zo vlak voor de vakantie krijg ik er altijd last van: alles moet af. Niet alleen belangrijke zaken en klanten die graag nog even voor de vakantie willen komen, maar juist ook de minder dringende dingen of punten die best na de vakantie zouden kunnen. Mijn interne stemmetje beweert iets anders. Alles krijgt urgentie.
Moeten Die stapeltjes die zich ongemerkt in de loop der weken in mijn werkkamer ophopen of de rommel die zich in die ene la verschanst. Een belletje naar mijn lieve oom, een mailtje naar dat project waar ik aan mee zou doen, alle facturen natuurlijk en ook nog even het huis van boven tot onder schonen (want je bent er niet om ervan te genieten, heel nuttig). Alle losse eindjes die tot aan een vakantietijd een beetje rond bungelden, ontspannen op een mentaal lijstje stonden en waar ik nog wel een keertje aan toe zou komen, die moeten allemaal af!
Straks, dan mag je genieten, uitrusten en met de flow meegaan, fluistert mijn moeten-stemmetje dringend, maar eerst móet je nog even snel van alles. Dat is natuurlijk de spreekwoordelijke wortel die mij wordt voorgehouden. Nu hard werken en straks genieten en uitrusten. Oude informatie over “het moeten verdienen” waar ik me soms toch in laat meeslepen, bijvoorbeeld zo vlak voor een vakantie.
Wolkjes
Maar nu heb ik hem weer in beeld, dat dwingende stemmetje. Tijd voor actie of juist in-actie. Om te beginnen, schuif ik lekker de stapels in een hoek van mijn werkkamer. Ik ga uit mijn raam kijken, naar het water. Inademen, uitademen. Alles wat moet? Het kan, maar het hoeft niet. Gedachten, lijstjes en dwingende fluisteringen laat ik als golfjes langs dobberen, ze komen en gaan… Ik ben hier, nu, aanwezig. En die stapeltjes? Die ga ik echt wel doen…. na mijn vakantie.